Contact | Gewichtsbeheersing, veroudering en afkeuring van je lichaam. |
 De begroeting aan het begin is ingekort. beluister het hier: (ca. 31 min.) Margareth: We gaan het vanavond hebben over ons lichaam, we gaan EVT-en, he, dat is de energetische technieken van de Transformator. Die heb jij al een keer met mij online gedaan, en dan gaan we schaamte, negatieve projecties, afkeuring van ons lichaam behandelen. En dat is niet alleen de mensen die online zijn, maar ook de mensen die later hiernaar gaan luisteren, die kunnen dan EVT doen, terwijl ze hiernaar luisteren, en ik moet je eerlijk zeggen, ik heb er zelf ook heel veel aan. Jitty: dat is wel weer mooi. Margareth: Hihihi, ik doe het echt ook voor mezelf, en, ja, ik ben allereerst van mezelf uitgegaan, maar ook omdat er hele hordes mensen zijn die zichzelf afkeuren omdat ze zichzelf te dik vinden of iets is niet goed aan hun lichaam, weet je wel. Maar ik wou het eerst hebben over dat dik zijn, want veel mensen geloven dat het de fout is van hun lichaam is dat ze overgewicht hebben. Ze geloven dan dat hun metabolisme niet goed werkt of zoiets. Maar je lichaam heeft geen overgewicht veroorzaakt. Dat kan alleen jij doen. Alleen wij kunnen dat doen, wij maken ons lichaam groter. Door dikke gedachten, he, ik ben te dik, ik ben te dik, ik ben te dik ... en door teveel te eten en te weinig te bewegen. En eigenlijk als je eet wanneer je honger hebt, eet je niet teveel, maar meestal – teveel eten komt wanneer we verdrietig zijn, of eenzaam, of ons vervelen ... En we gebruiken allerlei externe middelen om te proberen van onprettige gevoelens af te komen, he, en onze pijn niet te voelen. Roken, drugs, drank zijn ook allerlei middelen die mensen daarvoor gebruiken. En de enige echte blijvende oplossing is om op een goede manier door de pijn heen gaan. Maar iedereen is zo bang voor pijn! Daarom - de energetische technieken van de Transformator die zijn vrij pijnloos. Ze zijn best wel prettig en als je ze doet, ruimen ze heel veel van dat soort gevoelens op. Het is alleen makkelijker om ze te doen, als je een reden hebt om ze te gaan doen, want door zelfsabotage hebben we de neiging om ze niet te doen, moet ik eerlijk zeggen. Jitty: Ja, ik weet het. Margareth lachtJ: We zitten in hetzelfde schuitje. En wat ik ook merk van mezelf is dat ik heel veel restjes opeet, omdat ik geen eten weg wil gooien. Ik voel me schuldig als ik goed eten weggooi. Want toen ik klein was, kreeg ik te horen “je moet je bord leeg eten, want heel veel arme mensen lijden ze honger.” Hahaha, hele kromme redenering, weet je wel, alsof je de hongerige mensen kan redden door zelf teveel te eten ... Jitty: Tja ... Margareth: Maar ja, het gevolg is dat je lichaam wel groter wordt. En het is niet de schuld van je lichaam, het komt door de emotionele associaties die je met voedsel en met je lichaam hebt. Jitty: nou, oke ... Margareth: en met EVT kan je die verbindingen, die associaties die je maakt, die kan je verbreken. En ja, de last die je dan meedraagt in de vorm van overgewicht, kan je dan loslaten. Maar daarvoor – met de wet van aantrekking – als je daar rekening mee houdt, dan is het dus nodig dat je nu van jezelf begint te houden. Niet pas wanneer je perfect bent, maar nu, precies zoals je nu bent. En als je net als mij bent, dan sta je voor die spiegel te draaien en te keren en te denken van “oh, ik zie er niet uit!” of ... Anita zei toen dat ze me slecht kon horen. Margareth: wat ik eigenlijk wil zeggen, is “hou op met jezelf te veroordelen wanneer je jezelf in de spiegel ziet enne ja, wat ik tegen mezelf zeg is “mijn lichaam vervoert me en ik zou dankbaar moeten zijn dat ik er nog eentje heb. Jitty lachtJ: Ja, zonder lichaam kom je niet ver! Margareth: Nee he, niet op deze planeet, nee. En het gaat dus erom om je lichaam helemaal te accepteren zoals het nu is en jezelf niet meer af te keuren en te veroordelen. En wanneer je van je lichaam houdt, dan gaat het van nature beter voelen en gezonder worden. En dan krijg je ook een gezonder of dunner lichaam. Maar je kunt niet afslanken terwijl je jezelf als dik beschouwt. Dat is regel nr. 1 en dat is helaas wat de meeste mensen erin vasthoudt. En daar schaar ik mezelf ook bij. Want we sturen gewoon negatieve energie naar ons lichaam wanneer we het afkeuren, he. Stel je voor je hebt een hekel aan iemand of je vervloekt iemand of wat dan ook, dan stuur je in wezen negatieve energie. En wanneer je naar je lichaam kijkt en je voelt je niet tevreden, of je haat gewoon wat je ziet, dan vervloek je je lichaam! En ja, je hebt heleboel redenen om niet van je lichaam te houden – misschien – want er zijn allerlei mensen die heel vervelende dingen zeggen: ze zeggen “je lijkt op je moeder of zo, of je tante”. Jitty: Of je lijkt zwanger ... Ben je zwanger? Margareth: Of met kleren kopen, je hebt dikke dijen of een grote maag. Op dit punt bleek Anita het niet goed te horen. Dit minuutje waarin we met de techniek bezig zijn, heb ik eruit geknipt. Margareth: En weet je waar ook veel mensen over klagen? Twee verschillende borsten. Dat is ook iets. Wij vrouwen zijn gesocialiseerd dat we perfect moeten zijn, he. Jitty: Ja, sowieso is je ene borst kleiner dan je andere, want onder eentje zit je hart. Margareth: Maar veel mensen klagen erover, ze zijn er niet tevreden over. Da's wel grappig, he, dat dat zo – maar ja, weet je wel, als je d'r pijn van hebt, als je d'r verdriet van hebt, dan is het eigenlijk – is het gewoon verschrikkelijk. Jitty: Mijn zusje had er ook heel erg last van. Een was een heel stuk groter dan die andere was, maar zij heeft er gewoon door – facelift of zo, hoe je dat noemt – gelijk laten maken. Margareth: Ja, dat kan, he. Ja, als je d'r erg meezit, dan kun je er iets aan laten doen, maar sommige mensen willen ook geen operaties, ja, dat is erg vervelend. Er zijn van die dingen waar je moeilijk mee kan leven, en toch moet je er mee leven. Jitty: Ja. Margareth: en de vraag is eigenlijk, hoe kan je van jezelf houden als er dingen aan je lichaam zijn die je gewoon haat. Eén manier is naar jezelf te kijken alsof je een kind bent. Een kind met onvolmaakte dingen aan het lichaam. Je gaat het kind niet ervan langs geven omdat het niet perfect is, he, je gaat het juist troosten. Jitty: Ja. Margareth: Maar dat doen we vaak niet met onszelf en ik geef altijd het advies, wees net zo vriendelijk voor jezelf als je voor een kind zou zijn dat ook fysieke uitdagingen heeft. Jitty: Okay. Margareth: Ja toch? Mensen gaan heel hard met zichzelf om, wat ze met een kind niet zouden doen. Dus als je jezelf zo kan bekijken, dat helpt al een heel stuk. En als je zoals ik ook nog een dagje ouder wordt en ook nog bezig bent met ideeën over veroudering aan proberen te pakken, want daar ben ik ook mee bezig, dan is het allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Eerlijk gezegd. We lachen samen. J Margareth: Ja, het kan zijn dat mensen negatief op je reageren omdat ze je lichaam niet mooi genoeg vinden. Dat maak ik niet mee, maar ik weet dat heel veel vrouwen dat meemaken. Dat ze gewoon negatieve reacties krijgen. En dan is het natuurlijk niet zo leuk als ik aan kom zetten, want ik zeg altijd “dat komt doordat je jezelf afkeurt”. Ook al doe je het onbewust, negatieve reacties krijg je – mensen zijn je spiegel he, en die negatieve reacties die spiegelen wat in jou leeft. Of ze geven je de kans om via contrast te zeggen dat je jezelf wel goedkeurt. Dat kan ook het geval zijn. Maar het kan ook zijn dat je zelf mensen heel erg afkeurt. Ik ken heleboel vrouwen die – bijvoorbeeld zichzelf te dik vinden en dan zijn ze altijd aan het kijken naar andere mensen die dikker zijn en die ze dan afkeuren. Ik ken ook een vrouw die magere vrouwen afkeurde, ze had zelfs scheldnamen voor ze en ze maakte zich heel erg druk over de maatschappij die onrealistische idealen opstelde. Het probleem voor beide partijen, zeg maar, mensen die dikke mensen – hun aandacht richten op dikke mensen of mensen die hun aandacht richten op dunne mensen – is dat je met negatieve emoties gericht bent op overgewicht en dan trek je meer overgewicht aan. Want als je zegt dat anderen te dik zijn dan helpt dat je niet. Je vind jezelf nog steeds niet slank. Je accepteert jezelf misschien een klein beetje meer, maar niet op de goeie manier. Het lijkt me wel een beetje beter dan wanneer je je gaat vergelijken met slankere mensen en je dan heel slecht over jezelf gaat voelen. Dat is helemaal naar. Maar in alle gevallen keur je dik zijn nog steeds af. En omdat je niet gelooft dat je slank bent, keur je jezelf dus af. En wanneer je magere mensen afkeurt, ga je ook nooit afslanken. Jitty lacht J... Margareth: Nee, want enerzijds wil je ook mager zijn, of slank zijn, en anderzijds zeg je dat je het niks vindt. Jitty: Ja, je zegt dan tegen je onderbewustzijn, ik wil niet slank zijn. Margareth: Ja. Jitty: ik wil goed dik blijven. Ja, 't is toch maf. Margareth: En wat ik dus ook zie – veel vrouwen zijn door traumatische oorzaken ook dikker geworden. D'r is – ik las vandaag in de krant dat 1 op de 3 vrouwen volgens iemand van de United Nations, een hoge piet, 1 op de 3 vrouwen heeft sexueel misbruik meegemaakt. Da's veel, ik had nooit zoveel verwacht. Maar hij klaagde erover dat er in te weinig landen iets wordt gedaan aan vrouwenrechten. Maar veel vrouwen die te dik zijn, die hebben inderdaad iets dergelijks meegemaakt. En dan voelen ze zich niet veilig. Ik denk altijd, ze trekken een muur van vet op. Ja, wat we dus vanavond gaan doen doe ik eigenlijk in de eerste plaats voor mezelf. Dus ik wil jullie heel erg bedanken dat jullie mee willen doen. Anita: Graag gedaan, hoor! Margareth: mij de kans willen geven Ze lachen. J Margareth: Ja, want ik heb mijn lichaam eigenlijk mijn hele leven met afkeuring bekeken. Toen ik dun was, was het niet goed, en nu ik dikker ben is het niet goed ... Ik zal je vertellen, ik had vroeger een hele platte buik. En toch vond ik mijn buik te dik, want ik heb zelfs een video waarop ik broodmager ben en met mijn dochter erover praat hoe dik m'n buik is. Gelach J... Margareth: Ik had gewoon een ingevallen buik, weet je wel, maar ik moet eerlijk zijn, mijn buik heeft me nu mijn zin gegeven. Jitty: Dat heb ik ook, want vroeger vond ik mezelf ook te dik en te lelijk, en als ik naar foto's kijk was ik hardstikke mooi slank en ik was een hele mooie meid. Margareth: Nou, he! Jitty: En dan denk ik, hoe kon ik mezelf lelijk vinden? En te dik? Zo raar is dat! Margareth: Het is niet te geloven, wat we onszelf aandoen, he. In plaats van te genieten. Jitty: Ja, inderdaad. Het is toch goed jezelf te zien zoals je echt bent. En je bent niet alleen je lichaam, je bent veel meer dan dat. Margareth: Ja. Je bent absoluut veel meer. (Ik was bang om hierop in te gaan, want dit is mijn stokpaardje en als ik hierover zou gaan praten, zou ik waarschijnlijk vergeten waarvoor we bijeen waren gekomen.) Je lichaam is een deel van je en als je je lichaam niet waardeert, kan je je leven ook niet zo waarderen. Je kan je leven waarderen, maar als je je lichaam waardeert, waardeer je je leven nog veel meer. Jitty: Oke. Margareth: En wat ik dus merk is wanneer je je leven waardeert, hoe lekkerder je leeft, hoe beter alles loopt. Jitty: Ja ... Margareth: Dus op alle gebieden van je leven die je afkeurt, moet je eigenlijk al die wondjes, zeg maar, moet je die eigenlijk een beetje proberen op te knappen, zodat je een betere – zodat alles smoother gaat, he – gladder en makkelijker. Jitty: Ja. Margareth: Anders wordt het zo'n geworstel. Maar om af te slanken of gezonder te zijn, want ik ben ook nog bezig met gezonder zijn, he. Ik ben 61 geworden dit jaar en ik merkte toch dat er ineens allerlei gedachten opkwamen van “gut, ja, wat kan je allemaal nog krijgen!” lacht J ... Jitty: aha ... Margareth: Ja, op de een of andere manier gaat het ineens wel een rol spelen, weet je wel, dat idee van aftakeling. Jitty: Oke, nee ik heb juist van – heel veel mensen die – hoe noem je dat – zeg als je ouder wordt, word je lichaam minder, je wordt sneller ziek, en dit en dat, ik heb dat juist helemaal niet, ik heb juist – ja, ik heb wel gezondheidsproblemen en zo, maar ik associeer dat niet met ouder zijn. Dat maakt volgens mij helemaal niets uit. En heel veel mensen hebben dat wel. Margareth: Ja, dat is het – want we zitten aangesloten op zeg maar een massageest, en daar leven die ideeën in, he. En die komen gegeven moment denk ik bij iedereen wel op, bij de één gelukkig later dan bij de andere. Want daar is ook onderzoek naar gedaan en het blijkt dat heel veel mensen als ze begin 70 zijn, dat ze chronische ziektes ontwikkelen. En een chronische ziekte is volgens mij iets van – ja, geloof dat het dan de tijd ervoor is. Of zo. Jitty: Ja, de meeste mensen geloven dat. Margareth: Ja. Jitty: Dus dat neem je dan mee. Margareth: Ja, eerlijk gezegd heb ik geen zin om daaraan mee te doen en ik denk ik kan beter nu beginnen met eraan te werken, dan wanneer het – wanneer ik voor een feit sta, weet je wel. Jitty: Ja. Margareth: En ik merk ook dat ik mijn conditie een stuk minder is geworden en ik kan je niet zeggen hoe dat me irriteert. Jitty: Ja, ik kan me voorstellen. Dat heb ik ook. Ik heb last van mijn schildklier en ik ben heel snel moe en ik ben te dik – zo'n 23 kilo te zwaar, dus ook kortademig ... Anita: Klinkt goed ... Jitty: Ja, fantastisch. GelachJ ... Jitty: Ja, het is ook wat om dat allemaal op te ruimen en alles waar je mee zit, he. Te helen en te zuiveren. Margareth: Ja, en het is je lichaamsbeeld, he, want je lichaamsbeeld bepaalt hoe je lichaam eruit ziet. Wij voeden ons lichaamsbeeld met negatieve energie, want elke keer als je – gaan die gedachten als je voor de spiegel staat, als je nog voor de spiegel staat, zeg maar, want heel veel mensen die ik ken gaan niet eens meer voor een spiegel. Maar elke keer als je naar jezelf kijkt of aan je lichaam denkt, dan gaat er zo'n negatieve energie door je heen. Jitty: Ja. Margareth: En dat is niet zo goed voor je lichaamsbeeld, want daarmee word je lichaamsbeeld aldoor in stand gehouden – dat negatieve beeld, zeg maar. Jitty: Ja. Margareth: En ook – ik ben dus ook bezig met gezondheid – het gaat bij mij niet alleen over gewicht, maar ook gezondheid. Ik weet dat wanneer je gezondheid wil, want ik heb er heel veel mensen voor behandeld, en mijn gezondheid is ook veel beter geworden eerlijk gezegd dan toen ik jonger was, want ik rookte 2 pakjes per dag. Dus je snapt het, toen was het stukken minder. Wat ik merk is dat je niets hoeft te veranderen, maar je moet je gezond voelen. En het heeft ook geen zin om te affirmeren dat je geneest, weet je wel, als je ziek bent. Want eigenlijk heb je dan gezegd dat je lichaam ziek is. Het gaat erom om te kijken wat wel goed werkt in je lichaam en daar dankbaar voor te zijn. Ik weet dat wanneer je je lichaam bedankt, dat dat eigenlijk op de één of andere manier lijkt het alsof je lichaam daarop reageert. Want ik bedank allerlei delen van mijn lichaam en die doen het heel goed. Jitty: Ken je trouwens Ho'opono Opono? Margareth: Ja, ik ken het. Ik heb ook een stukje aan het end van de avond ervan. Lacht. Jitty: Aha. Margareth: Ik heb een affirmatie over lichaamsgewicht opgeschreven in de trant van ... maar wat wou jij d'r over zeggen? Jitty: Oke, daar ben ik ook mee bezig, Ho”opono Opono, zeg maar wij zijn eigenlijk goddelijke wezens, maar al onze net zoals negatieve gedachten en negatief reageren enzo, dat heeft dan te maken met alle programma's die er in zitten. Ja, dat weet jij ook wel. We zijn net computers en dan reageren wij met programma's die in ons zitten. Margareth: Ja, ik heb een affirmatie helemaal in de trant van dr. Len geschreven over het lichaam. Weet je wel, vergeef me, enzovoorts. Jitty: Ja, dat doe ik ook elke dag, alleen ik merk bij mij dan niet zo dat het werkt, maar met bepaalde dingen ben ik dan bezig, en dan merk ik dat er voor mijn familie dingen opgeruimd zijn. Margareth: Ja, mooi is dat, he. Dat is het dus, Jitty, je ziet het om je heen het eerst gebeuren en bij jezelf eigenlijk het laatst. Jitty: Ja. Margareth: Dat is het bizarre ervan. Jitty: 't Is niet leuk. Margareth: Maar daarom doen we EVT, want met EVT pak je echt jezelf aan. Jitty: Ja. Margareth: Ik merk dat ik met EVT toch vrij ver kom, hoor. Jitty: Ja, oke. Margareth: Eerlijk gezegd, heel erg ver zelfs. Met EVT zie ik echt wonderen gebeuren. Maar je moet het wel doen. En dat is het probleem. Doen, weet je wel. Een mens heeft – een mens heeft de neiging om – zeg maar – dingen niet te doen die goed voor 'm zijn. Jitty: Ja, inderdaad. Margareth: Nou en omdat ook nare gedachten over veroudering bij me aankloppen, roept dit allerlei vragen op. Zoals de vraag: Is er een mogelijkheid om prettiger ouder te worden? Jitty: Dat weet ik wel zeker! Margareth: Nou he! En wat ik me ook weleens afvraag, is - wat voor gedachten heb ik, dat mijn lichaam niet meer hetzelfde is. Waarom is het achteruit gegaan? Echt ... 3 jaar geleden kon ik – had ik een fantastische conditie, vond ik zelf – drie jaar - twee jaar geleden! En wat ik me ook afvraag is: Is het noodzakelijk om te verouderen? Jitty: Volgens mij niet. Ik heb heel veel boeken gelezen over jezelf gezonder maken en jezelf helen en zo. Hoe noem je het - het collectieve bewustzijn Hier kon ik het niet goed verstaan, doordat er een echo inzit. Maar ze hebben een test gedaan, met mensen die over de 50 waren, of 60, 70 jaar, zeg maar, drie groepen mensen waren dat. Eén groep ging helemaal naar de jaren 50, toen ze jong waren en gezond waren. En een andere groep ... Margareth: O ja, die brachten ze ook – dat heb ik gelezen – vaag herinner ik – ze brachten ze in een hotel waar alles in de stijl van hun jeugd was. Jitty: Ja. Margareth: Helemaal ingericht in de stijl van hun jeugd. En die mensen voelden zich weer helemaal jong. Jitty: Ja. Margareth: Ja, dat herinner ik me, ik was het helemaal vergeten, dat verhaal. Jitty: Ze gingen er jonger enzo uitzien. En zo kwamen ze er wel achter van - je hoeft niet ouder te worden, dat het wel met overtuiging te maken heeft. Margareth: Dus we doen het eigenlijk zelf. En Abraham Hicks die zegt dat we naar manifestaties kijken in onze wereld van ouderdom en gebrek – dus we kijken gewoon naar andere ouwe mensen en dan denken we – dat hoort erbij. En Abraham zegt, dat hoort er niet bij, het heeft gewoon te maken met energie. Die mensen hebben hun hele leven lang hun energie verkeerd gebruikt. En verkeerde overtuigingen gehad. En dan krijgen ze fysieke achteruitgang. En daarom gaat hun lichaam achteruit, maar jouw lichaam hoeft dat niet te doen. Jitty: Nee. Margareth: Jij hoeft niet achteruit te gaan. Jitty: Wij kunnen nog steeds vooruitgaan. Hoe ouder we worden, hoe beter we ons kunnen voelen. Hoe mooier we eruit kunnen zien. Margareth: Ja, nou, ik ken verschillende mensen die dat echt hebben, die dat echt meemaken. Een paar. Jitty: Ja. Margareth: Het is mogelijk. Maar het is heel moeilijk, vind ik zelf, om tegen - zeg maar – die grote groep op te boksen van mensen met allemaal rampspoed – weet je wel. Met allemaal vreselijke aftakelingsverschijnselen. En vooral omdat ik bijvoorbeeld niet meer hard kan lopen – gisteren nog, ik wou een trein halen. Ik moest echt op een – weet je wel, zo'n beetje dribbelgangetje Ze lachen. J Margareth: zoals je die ouwe mensen weleens ziet doen. En ik liep nou ook met zo'n gangetje. Eigenlijk heb ik dan dus het gevoel dat ik gewoon mee doe met dat verouderingsproces. En dat wil ik niet. Ik wil gewoon in de energie van jong en fit en gezond zijn zitten. Eenstemmig: Ja, ik ook. Margareth: En ik wil mezelf niet saboteren, want ik merk dus dat ik mezelf saboteer door eigenlijk geen beweging te nemen, altijd achter die computer te zitten – ik denk telkens van - ja, het zou zo goed voor me zijn om al is het maar een half uurtje per dag te wandelen – maar de motivatie ontbreekt telkens weer. Jitty: Nou, ik heb een jaar lang was ik heel gemotiveerd, ik ging powerwalken, en was ik echt fanatiek bezig en had ik – gegeven moment werd ik juist ziek. Kon ik het niet meer. Margareth: Ja, erg he. Anita zei iets. Margareth: Wat zei je, Anita? Anita: Komt niet door het powerwalken. Jitty: Nee, dat kwam niet door het powerwalken. Anita: Mijn beroep, he! Margareth: Ja, Anita is personal trainer. Jitty: Leuk. Margareth: Anita weet heel veel van hoe je – kijk, wij – wat wij hebben is dat we die zelfsabotage moeten overwinnen en daarna moeten we gebruik maken van Anita's adviezen – ik bedoel, ze haalt centimeters van mensen hun middel af, gewoon. Anita: Ja. Margareth: Maar dat EVT heb je nodig om het te gaan doen. Weet je wel, want anders zit je jezelf toch voor de gek te houden, dan doe je het niet. Dan doe je het drie maanden of je zorgt dat je een blessure krijgt. Anita: Ja, dat klopt. Margareth: Want dat is de ellende met dat onderbewustzijn. Hij neemt gewoon de overhand. En als er verkeerde ideeën in je leven en je bent je niet eens van ze bewust, dan gaat je onderbewustzijn met je aan de haal. Anita: Ja. Jitty: Ja. Margareth: Ik had bijvoorbeeld dat ik vroeger 2 pakjes sigaretten per dag rookte. En dat zeg maar tot 1992. En ik geloofde dat ik geen conditie had. En echt waar, ik kon niks. Ik was hardstikke jong en ik kon niks. En toen stopte ik met roken, of liever gezegd, het roken stopte met mij. Want ik hoefde helemaal geen moeite ervoor te doen. Toen kreeg ik me toch een stoot energie. En ook omdat ik bewust werd, he, want wanneer je onbewust leeft, toen ik jong was, dan deed ik natuurlijk erg veel moeite om goedkeuring te krijgen, en om afkeuring van andere mensen te vermijden ... en wanneer je bewust wordt, word je eigenlijk veel krachtiger en evenwichtiger. Jitty: Ja, inderdaad. Margareth: En het gekke is dat je door je verbinding met je innerlijke leiding, ook wel het gevoel hebt dat je meer aankan, op de één of andere manier. In elk geval, je kan het leven beter aan. Jitty: Je krijgt meer zelfvertrouwen ook dat je het kan en kalm – he – Margareth: Ja en wat je ook krijgt is dat je niet meer tevreden bent met weinig. Je wil dan gewoon – je weet dat meer mogelijk is, waarom zou je moeten aftakelen en verouderen, je wil het niet. Jitty: Ja, inderdaad, maar dat verdien je toch – dat ben je toch waard? Margareth: Ja. Dat is het, he. Jitty: Ja. Margareth: Maar diep van binnen geloven we ook vaak dat we altijd iets fout doen. De meeste mensen kijken heel kritisch naar zichzelf. Ze denken bijvoorbeeld “o, ik eet niet goed genoeg. Of ik heb slechte gewoontes. Of ik zal altijd gewichtsproblemen hebben. Ja, ik ken bijvoorbeeld iemand die vond zichzelf heel lelijk en toen begon ze EVT te doen en ze begon te zeggen dat ze mooi is. En dat ze van zichzelf houdt. En mensen begonnen tegen haar te zeggen, “Goh, wat heb je, je ziet er anders uit. Heb je een nieuwe jurk? Wat zie je er goed uit!” Leuk is dat, he! Jitty: Dat is mooi, te gek! Margareth: Er zijn dus verschillende EFTers en op youtube kan je die ook vinden. Zoals Robert Smith, ik ben helemaal weg van Robert Smith. Hij is zo'n fantastische EFTer. Ja, hij is echt geweldig. Zijn kanaal heet healingmagic. Hij vertelt dus over een vrouw, die haar baan haatte – ze zei “ik kan niet wachten tot ik met pensioen ga” – en toen vroeg hij “hoe lang moet je nog?” en ze zei “nog 10 jaar”. En weet je wat, hij zei toen: (Het volgende lees ik voor) “Wil je me zeggen dat je nog 10 jaar je vaardigheid gaat verfijnen in het haten van je baan en ongelukkig zijn en op een of andere magische wijze zul je daarna plotseling gelukkig zijn? Hij zei tegen haar: “Wat ga je doen met al die vaardigheden die je hebt ontwikkeld om je ellendig te voelen?” Dat zijn echte NLP zinnen, dat is – het brein gaat in een soort overdrive. Als je zulke dingen tegen mensen zegt. Weet je wel, er zitten daar hele subtiele dingen in, in die zin. En hij zegt, “wanneer je met pensioen gaat, voel je je misschien eventjes gelukkig, maar je bent zo gewend om kwaad te zijn, je begint je kwaad te maken over van alles; je cheque is niet op tijd, je bent boos op je buren, op de regering, ja, het is gewoon een gewoontepatroon geworden.” Ook in relaties zie je dat, dat mensen zichzelf meenemen. Bijvoorbeeld iemand heeft een relatie met iemand met wie ze ongelukkig is. Dan gaan ze uit elkaar en ze begint een relatie met iemand die precies hetzelfde is. Gelukkig zijn begint begint met houden van jezelf. Als je niet van jezelf kan houden, gewoon zoals je bent, als je je schuldig voelt, of je voelt je verlaten, of je walgt van jezelf, wie schept dat? Jitty: Hoe kan een ander dan van je houden? Margareth: Ja! Als jij dat niet kan, dan kan een ander het zeker niet, want een ander is je spiegel. En Robert Smit had een hele mooie, hij zei tegen die vrouw “In plaats van te leren om ongelukkig te zijn stel ik voor dat je leert om gelukkig te zijn.” Jitty; Ja, dat is ... (geluid vervormt) Margareth: het probleem wat hij niet aanstipte is dat we allemaal al heel goed zijn in ongelukkig zijn. En dat we dat eerst af moeten leren. Als je van jezelf kunt houden, wordt je leven en je wereld beter. Deel 2 beluister het tweede deel hier (1uur 10 min.): Margareth: Ik wilde nu met de EVT oefening beginnen. Jitty: oke. Margareth: ik ga dus gewoon de punten noemen die we gaan aanraken. We beginnen boven de wenkbrauw. Dan doe je dus boven je hele wenkbrauw, aan de linkerkant, zet je je vingers, 4 vingers en dan druk je een beetje en dan zeg je: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: En dan ga je opzij van je oog, van je linkeroog, en dan druk je daar en je zegt - Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Moeten we dat hardop zeggen of ... Margareth: Hardop. Ja, hardop. En dan onder je linkeroog: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: En dan ga je op je bovenlip, onder je neus - Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: Op je kin, het kuiltje van je kin. Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: En dan kloppen op je sleutelbeenpunt. Dat is – even kijken hoor – je hebt een kuiltje in je nek, he, en dat botje wat daarnaast uitsteekt, dat is je sleutelbeen. Daar klop je tegenaan. En dan zeg je: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: Dan klop je midden op je borst. (het geluid valt weg, want ik klopte op mijn microfoon, die op mijn borst bevestigd was. Blijkbaar kan het apparaat daar niet tegen. Maar jammer genoeg kon ik dat tijdens het gesprek niet horen.) Jitty: Je valt nu weg. Margareth: O. Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: En dan op de zijkant van je hand. Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Jitty: Ik vind het moeilijk om mijn lichaam te accepteren zoals het nu is. Margareth: Ja. Dan wil ik dat je een beeld maakt van jezelf terwijl je in de badkamer bent. Stel je voor dat er enorme spiegels in je badkamer zijn. Je ziet jezelf van alle kanten in de spiegels. Je hebt niets aan en je begint te kijken naar je tenen. En dan gaat je blik omhoog en dan stopt het bij het eerste lichaamsdeel waar je iets tegen hebt. Je hoeft me niet te vertellen wat dat is als je dat niet wil. Je blik gaat gewoon omhoog tot het gewraakte deel van jezelf. Misschien littekens, in mijn geval is het mijn buik. Ik weet precies (lacht), als ik in die badkamer zou staan, met die spiegels, nou, dan weet ik precies wat ik afkeur, dat is mijn buik. Jitty: Ja, dat heb ik ook, net alsof ik zwanger ben. Margareth: Ja, ik ook. Ik ben niet echt blij met mijn buik. Het is toch grappig. Want ja, buik is toch een essentieel deel van jezelf en eigenlijk is het ook goed, maar goed, we gaan eerst naar onze afkeuring kijken, die goeie dingen ervan gaan we straks even bekijken. En sommige mensen hebben ook littekens, of sommige mensen is het hun billen. Of sommige mensen (blijven) steken al bij de voeten. Die keuren hun voeten al af. Nou, vroeger keurde ik mijn voeten ook enorm af. Maar daar heb ik vrede mee gesloten. Gelukkig! (lacht) Ja weet je, ik heb een flinke maat schoenen en ik kon vroeger nooit goeie schoenen krijgen, dus daarom dacht ik altijd, van o, had ik maar kleinere voeten. Jitty: Zo had ik mijn kleine teen – de teen ernaast, ze waren allebei gelijke grootte. Dat vond ik verschrikkelijk. Margareth: Ja, lacht. Jitty: Een hele goede vriend van mij, die was balletdanser, hij zei, nou, er zijn balletdanseressen die jouw voeten graag zouden willen hebben. Want die zijn perfect om ballet te dansen. En sindsdien accepteer ik ze. Margareth: Het is heerlijk om in elk geval bepaalde stukken van je lichaam te accepteren. Maar goed, we blijven hangen bij dat stuk wat we niet accepteren. En dan gaan we op dat beeld wat EVT rondes doen. We gaan ze grondig doen, want voor de mensen die later luisteren – wij zijn er misschien vrij snel uit, of we denken dat we eruit zijn – maar we gaan echt door tot we helemaal geen negatieve gevoelens over dat deel van ons lichaam meer hebben. Jitty: Oke. Ze lachenJ. Margareth: Ja, ik kan het mezelf nu eigenlijk amper voorstellen dat ik geen negatieve gevoelens over mijn buik zou hebben. Maar ja, we gaan ons best doen. En wanneer we daarmee klaar zijn, gaan we gewoon verder naar boven tot we weer iets tegenkomen dat we afkeuren. We beginnen gewoon opnieuw. Net zolang tot we geen kritiek of veroordeling op onszelf meer hebben. Jitty: Oke. Margareth: O, ik wou ook nog zeggen; houden van jezelf is goed voor je gewicht, want wanneer je van jezelf houdt, hou je ook nog van voedsel dat goed voor je is. Voedsel waar je een gezonde relatie mee hebt. 't Is heel gek, want dat hoor ik dus van mensen die eerst dik waren en allerlei ongezonde dingen aten, die zeggen – ze hebben gewoon geen trek meer in die dingen. Bijvoorbeeld slagroom – ja, slagroom houdt niet echt van je, he? Lacht J. Jitty: Lekker ... Margareth: Dat bedoel ik. Ik had het gisteren nog op. Maar 't is wel logisch dat als je van jezelf houdt, dat je onderbewustzijn meewerkt om jou te laten houden van dingen die gezond voor jou zijn. Jitty: Ja. Margareth: En wat ik ook veel zie, is dat mensen vaak geloven dat wanneer ze een bepaald streefgewicht bereiken dat ze dan pas gelukkig kunnen zijn. Of dat dan hun hele leven zal verbeteren. En dan bereiken ze dat streefgewicht en ze zijn helemaal niet gelukkiger. Dus dat is het ook niet. Het gaat erom, je bent gelukkiger, wanneer je datgene wat je voelt, gewoon voelt. Weet je wel, je pijn, je verdriet, en het niet wegstopt. Het niet met voeding verbindt, of met drugs, of drank of wat dan ook. En je eet een stuk lekkerder wanneer je je lichaam gewoon geeft wat het wil en je je lichaam vertrouwt. Ja, en wat we bij die EVT oefening doen, is om te proberen jezelf te accepteren. Want daar willen we naartoe. We zien onszelf teveel als onaf, als een soort werk in uitvoering. Het gaat er dus om om jezelf te zien en te accepteren zoals je bent. Gewoon van dat lichaam te houden precies zoals het is. Ik hoop dat we zover komen, he. Want wanneer je je weerstand los kan laten, gebeurt het wonder. Dan gaat je lichaam zich weer aanpassen, dan verandert je lichaamsbeeld en dan gaan dingen zich aanpassen. Maar het wonder kan niet gebeuren zolang je weerstand hebt. Jitty: Oke, dat is logisch. Margareth: Nou, dus we gaan die badkamer binnenstappen, die muren zijn spiegelwanden. En wat voel je – als je eraan denkt om je lichaam te zien – dan gaan we op een schaal van nul tot tien gaan we de reactie meten, waarbij nul is dat je helemaal geen emotie hebt en tien is dat het zeer sterk is. En wat voor emotie – ik bedoel, hoe sterk is je gevoel, op die schaal? Jitty: Ik denk acht. Margareth: Ik denk dat ik – nou – ik ben een tien! Ze lachenJ. Jitty: Oke. Margareth: Arme buik! Ik kan er niks aan doen. Als ik mezelf voorstel in een badkamer met spiegels, naakt, sorry, dan ben ik een tien, haha. Ik vind mijn buik echt niet fraai. Maar ja, het heeft lang opgebouwd, he, mijn hele leven, of eigenlijk heel lang zitten denken van “mijn buik is lelijk, mijn buik is lelijk”. Ja, dan zit het er diep in. Jitty: Ja. Margareth: Enne als je er bijvoorbeeld aan denkt dat je op een naakstrand loopt, ik bedoel in die badkamer ben je nog helemaal alleen. Ze lachenJ. Margareth: Hoeveel is het als je weet dat mensen naar je kijken? Oke, jouw liefde voor je buik is acht, de mijne is tien, op een schaal van afkeuring. Nou, we gaan nu EVT doen. In navolging van Robert Smith gaan we drukken op de linkerwenkbrauw, en dan zou ik willen dat je me nazegt: Ik laat het los, en ik laat het gaan. Jitty: Ik laat het los, en ik laat het gaan. Margareth: Opzij van je linkeroog “ik laat het verdriet los”. Jitty & Anita: Ik laat het verdriet los. Margareth: de angst, de veroordeling. Jitty & Anita: de angst, de veroordeling. Margareth: Op je bovenlip: de boosheid, de teleurstellingen, Jitty & Anita: de boosheid, de teleurstellingen, Margareth: Op je kin “de mislukkingen” Jitty & Anita: de mislukkingen Margareth: Op je sleutelbeen: en alle andere nare gevoelens. Jitty & Anita: en alle andere nare gevoelens Margareth: Op je borst: Ik laat ze gewoon gaan. Jitty & Anita: Ik laat ze gewoon gaan. Margareth: Op de zijkant van je hand: Ik laat ze los. Jitty & Anita: Ik laat ze los. Margareth: Dan ga je drie keer diep zuchten. Blaas al die negativiteit eruit. En dan hou je je pols vast en je zegt “VREDE”. En weer: zuchten – VREDE. Zuchten – VREDE. Ja, en dan ga je weer kijken naar je oordelen over je lichaam. We zijn weer in die badkamer, we staan voor die spiegel en je ziet jezelf daar staan. En je ziet die buik ...of wat het ook is dat je afkeurt aan jezelf. En hoe sterk is je gevoel nu hierover? Jitty: Het is voor mij nog steeds een acht. Margareth: Ja, voor mij is het ook nog best wel hoog, misschien een negen. Ze lachenJ. Margareth: Maar we gaan gewoon dan nog even door, he. We gaan weer op die wenkbrauw links beginnen. “Ik laat het los.” Jitty en Anita: Ik laat het los. Margareth: Opzij van je linkeroog - dit vet waar ik zoveel moeite voor heb gedaan. Jitty: Dit vet waar ik zoveel moeite voor heb gedaan. Margareth: Onder je linkeroog – deze problemen met mijn lichaam die ik heb gecreëerd. Jitty: deze problemen met mijn lichaam die ik heb gecreëerd Margareth: Onder je neus - laat het gaan. Jitty: laat het gaan. Margareth: Op je kin - laat het los. Jitty: laat het los. Margareth: Op je sleutelbeen - laat het gaan. Jitty & Anita: Laat het gaan. Margareth: Op je borst - laat al dit vet gaan. Jitty: laat al dit vet gaan. Margareth: Op de zijkant van je hand - laat het los. Jitty: laat het los. Margareth: En je pols vasthouden, drie keer diep zuchten En dan zeg je VREDE. Jitty: Vrede. Margareth: En nu gaan we weer meten. Zijn er nog kritische gedachten? Als je in die badkamer staat en je kijkt wat je niet bevalt? Jitty: Ja, nog steeds, verschrikkelijk. Ze lachen smakelijkJ. Margareth: Ik heb ook nog een hele aardige. Ja, mijn moeder had ook zo'n dikke buik. Hij hing echt. Mijn moeder d'r buik was nog veel dikker dan de mijne, eerlijk gezegd, en ik dacht altijd, 't is net een hangbuikzwijntje. Jitty: Dat is wat. Margareth: En het was niet vriendelijk bedoeld. Erg he! Ik vond haar buik echt lelijk. En nou lijk ik een beetje op haar. Ze lachenJ. Margareth: Ja, de wet van aantrekking. Je trekt gewoon aan waar je een hekel aan hebt. Ja ... Nou, we gaan weer links. Deze afkeer van mijn lichaam. Jitty: Deze afkeer van mijn lichaam. Margareth: links van je oog – deze afkeuring van mijn lichaam. Jitty: deze afkeuring van mijn lichaam. Margareth: onder je oog – ik laat het los. Jitty: ik laat het los. Margareth: Op je bovenlip – deze boosheid. Jitty: deze boosheid. Margareth: Ik laat het gaan. Jitty: Ik laat het gaan. Margareth: Op je kin – deze bitterheid. Jitty: Deze bitterheid. Margareth: Ik laat het los. Jitty: Ik laat het gaan. Margareth: Op je sleutelbeen – dit lichaamsbeeld. Jitty: dit lichaamsbeeld. Margareth: Ik kies voor een beter lichaamsbeeld. Jitty: Ik kies voor een beter lichaamsbeeld. Margareth: Een vriendelijker lichaamsbeeld. Een vriendelijker lichaamsbeeld. Margareth: Op je borst – ik kies ervoor om vriendelijker naar mezelf te kijken. Jitty: ik kies ervoor om vriendelijker naar mezelf te kijken. Margareth: Op de zijkant van je hand – Ik laat al deze emoties los. Jitty: Ik laat al deze emoties los. Margareth: Dan gaan we de pols vasthouden. En drie keer diep ademen en dan vrede zeggen. Alle drie: Vrede Margareth: Wow! En dan kijken we weer naar ons spiegelbeeld. We staan in die badkamer. Enne ... ja, ik denk aan mijn moeder. Mijn moeder deed vreselijk haar best om af te slanken, he. Mijn moeder heeft een leven van dieten achter de rug. Jitty: Ja, dat had mijn moeder ook. Margareth: En ze werd alleen maar dikker! Jitty: Jaja. Margareth: Mijn moeder was een meester in dik worden. Ze zei altijd “ik word al dik van een glas water”. Jitty: 't is wat! Oh ... Margareth: Ja, ze wist zichzelf goed te vervloeken, he! Ja, nou dan gaan we nu echt naar ons lichaam kijken, naar die buik of wat het ook is dat je afkeurt en dan denk je misschien “ik ben niet blij met mijn buik” maar eigenlijk ben je niet blij met jezelf, he. Gaan we nog een ronde doen? Zijn we toe aan nog een ronde? Jitty: Ja. Margareth: oke, op je wenkbrauw. “Ik ben niet blij met mezelf.” Jitty & Anita: Ik ben niet blij met mezelf.” Margareth: Opzij van je oog, links, “ik ben teleurgesteld in mezelf”. Jitty & Anita: ik ben teleurgesteld in mezelf. Margareth: Onder je oog, “laat het los”. Jitty & Anita: laat het los. Margareth: Op je bovenlip “deze teleurstelling, laat het los”. Jitty & Anita: deze teleurstelling, laat het los. Margareth: Op je keel “laat het gaan, al deze negativiteit”. Jitty & Anita: laat het gaan, al deze negativiteit. Margareth: Op je sleutelbeen “laat het alsjeblieft los”. Jitty & Anita: laat het alsjeblieft los. Margareth: Op je borst – ik wil vriendelijk naar mezelf kijken. Jitty & Anita: ik wil vriendelijk naar mezelf kijken. Margareth: Op de zijkant van je hand – ik wil mezelf waarderen. Jitty & Anita: ik wil mezelf waarderen. Margareth: Hou je pols vast, zuchten, drie keer en vrede zeggen. Vrede ... Kijk nu weer naar jezelf in de spiegel. In die spiegel in de badkamer. En je ziet jezelf aan alle kanten. En het beantwoord niet aan je ideale beeld, he. Jitty: Nee. Margareth: Volgens mij is het voor de meesten van ons te laat. Jitty: Als je dat denkt dan is het ook te laat. Margareth: Ja, die moet ik nog behandelen. Dat is de gedachte die bij mij opkomt – 't is te laat ... Er is niks meer aan te doen. Anita: 't Is nooit te laat, he. Margareth: 't Is nooit te laat. We gaan het behandelen. Kunnen we nog een ronde doen? Instemming. Margareth: oke, we gaan op die wenkbrauw. Jitty: Net zolang tot we onszelf helemaal slank zien. Jitty lachtJ. Margareth: Deze haat. Laat het los, deze haat. Jitty & Anita: Laat het los, deze haat. Margareth: Opzij van het linkeroog – deze afkeuring, laat het los. Jitty & Anita: deze afkeuring, laat het los. Margareth: Onder het oog - deze teleurstelling, laat het los. Jitty & Anita: deze teleurstelling, laat het los. Margareth: Bovenlip – deze schaamte voor mijn lichaam. Jitty & Anita: deze schaamte voor mijn lichaam. Margareth: Op je kin – deze verlegenheid. Jitty & Anita: deze verlegenheid. Margareth: Sleutelbeen – zo genant, dit lichaam. Jitty & Anita: zo genant, dit lichaam. Margareth: Op je borst – dit genante lichaam. Jitty & Anita: dit genante lichaam. Margareth: Op de zijkant van je hand – mijn lichaam Jitty: ik versta je niet. Margareth: mijn lichaam. Jitty & Anita: mijn lichaam. Margareth: dit genante lichaam. Jitty & Anita: dit genante lichaam. Margareth: je pols vasthouden, 3 keer diep zuchten. Wow, ik voel me goed. Weet je dat. Ik voel me al een heel stuk beter. Ik kijk naar – ik probeer – ik zie mezelf in die badkamer Alle drie lachenJ. Margareth: ik zie mezelf in die badkamer en ik denk van – ik heb dit gedaan. Anita: Wat een lekker ding! Margareth: ja, wat ik denk is – ik heb dit voor mekaar gekregen. Dan kan ik iets anders ook voor mekaar krijgen. (hier ben ik iets belangrijks op het spoor: ik heb de macht. Niet mijn lichaam heeft het voor het zeggen of factoren buiten me. Ik heb de macht om mijn lichaam te laten zijn zoals ik het wil. Ik moet dus eigenlijk het idee behandelen dat ik mijn lichaam niet zou kunnen laten zijn zoals ik het wil.) Jitty: ik zit juist te denken aan die spiegels – hoe heten die ook weer, van het circus ... Margareth: Kermis, kermis ... Jitty: ik wil van die spiegels waarin ik slanker lijk. Hilariteit. Margareth: o, dan heb ik helemaal een tip voor je. Die heb ik gelezen en die ga ik zelf nog doen. Je moet een fotomontage van jezelf maken, dat je ergens zo'n grote broek download op internet en dan zet je je lichaam boven die grote broek. Je maakt een foto van jezelf alsof je die broek vasthoudt en die plak je dan op die broek en dan zie je jezelf, net alsof je gigantisch bent afgeslankt, he. Jaa, nou, ik wilde Jitty vragen, als je in die spiegel kijkt in de badkamer, hoeveel ben je nu? Je ziet jezelf in die spiegel in de badkamer, wat voor emotie – hoeveel is je emotie over je lichaam? Jitty: Ik heb nog steeds een acht. Margareth: Je hebt nog steeds een acht. Anita: Je moet harder slaan. GelachJ. Tot hier 21 min. 28 sec, Tot hier de letterlijke tekst van dit teleseminar. Wat nu volgt is een samenvatting. We doen nog wat rondes, waarbij Margareth haar kritiek op haar grijze haar behandelt. Anita geeft een affirmatie: met elke training voel ik me jonger en slanker worden. Positieve uitspraken om mee te werken: Dit is mijn lichaam, het is perfect voor mij. Het is het enige lichaam dat ik heb. Ik respecteer het. Ik koester het. Mijn lichaam is uniek op een unieke manier. En het is goed. Margareth legt ook uit waarom we eerst de linkerkant van het lichaam behandelen en vervolgens de rechterkant. Een aanvulling op de kwestie van verouderen: Wat voor positieve dingen kun je zeggen over de manier waarop je veroudert? Hoe ouder ik word hoe productiever ik ben. Hoe ouder ik word hoe meer ik geniet van mijn leven. Ik ben wijzer en sterker en vrediger. Joepie! Ik voel me beter dan ik me ooit eerder gevoeld heb. Ik ben blij met mijn lichaam en met mijn leven. We praten ook over de vraag: Hoe zou ik me voelen als ik zeker wist dat mijn lichaam aldoor vernieuwd en verjongd wordt en steeds gezonder, soepeler, fitter en mooier is? Ca. 44 min. We doen ook een oefening die voor een deel van Robert Smith afkomstig is. Hier volgt de letterlijke tekst. Zijn woorden zijn schuin getypt. Sluit je ogen, haal diep adem en herinner je een moment in je leven dat je je bemind voelde. Het maakt niet uit wanneer. Misschien zelfs toen je heel klein was. Herinner je die ervaring. Ga na waar je dat in je lichaam voelt. Neem dit gevoel mee naar elk deel van je lichaam, te beginnen met je tenen. Zeg met dit gevoel 'ik hou van je' tegen elk deel van je lichaam. Doe je best. Merk op dat je in feite jezelf liefde geeft. Nu kun je in de spiegels kijken en die liefde ook naar dat beeld van jezelf zenden. Voel de diepe, diepe liefde en waardering en acceptatie voor je lichaam. Voel hoe je lichaam liefde voelt voor jou en waardering en dankbaarheid. Nodig jezelf uit, sla je armen om jezelf en fluister in je oor. Geef ditzelfde gevoel aan jou. En laat jezelf weten 'ik zal er voor je zijn, voor de rest van je leven'. Laat jezelf weten hoeveel je van jou houdt en hou jezelf stevig vast. Voel de harmonie tussen jou en je lichaam, de acceptatie en vriendelijkheid en liefde die je er aldoor voor uit. Dit is nu je natuurlijke vibratie. Voel deze energie van diepe, diepe liefde en diepe acceptatie en vriendelijke woorden en daden voor je lichaam. Laat je lichaam zich zo bemind en aanbeden voelen dat het jou alleen nog maar grote hoeveelheden energie wil geven, heling, vrede, leven en een bevredigende lichamelijke trilling en een glans zodat je blij en gelukkig bent met je lichaam. Voel gewoon het geweldige gevoel van kameraadschap dat je hebt met je lichaam, dat jullie samen een geweldig team zijn en dat je prachtig geeft en ontvangt in een stroom van totale overvloed. En de enorme geweldige opluchting dat je nu zo'n liefdevolle gezonde warme relatie hebt met je lichaam en je gaat je nu herinneren hoe het is om een zalige gezonde relatie met je lichaam te hebben. Alle energie tussen jou en je lichaam is volkomen geheeld, gelukkig en op een hoog vibratieniveau. Voel de vreugde, de warmte en de gloed van de liefde die jij en je lichaam delen. Dit is een heerlijke liefdesrelatie. Terwijl je dit gevoel vasthoudt wil ik dat je je ogen opent en telkens weer liefde voor je lichaam blijft voelen. Dank je wel. Hierna bedanken we ons lichaam. Elk van ons zegt iets waarvoor we ons lichaam bedanken. Anita is dankbaar dat haar lichaam haar overal naar toe brengt. Jitty is dankbaar dat haar lichaam haar laat zien hoe ze erover denkt. Margareth bedankt haar lichaam dat ze kan fietsen. Enz. Er is zoveel om ons lichaam voor te bedanken. Margareth, Anita en Jitty noemen verder op: Liggen, een strandwandeling, met je voeten in de golven, je bewust kunnen ontspannen, ook hier op aarde in je lichaam. Ook voor alle ervaringen die het lichaam ons geeft. Je kunt natuurlijk zelf nog meer noemen waarvoor je je lichaam bedankt. Lopen, zitten, tuinieren, dansen, kijken, ruiken, horen, aanraken en voelen. Ook lachen en huilen! En proeven en eten, ontlasten en spijsverteren. Het gevoel van gras onder mijn blote voeten of van zand en golven tijdens een strandwandeling. Het gevoel van douchen. Het gevoel van een massage. Praten is ook heel fijn! Margareth leest verder een affirmatie voor die gebaseerd is op Ho 'pono 'opono. God, ik heb spijt van mijn projecties van kwetsbaarheid en lichamelijke problemen in mijn leven, mijn lichaam en mijn wereld. (Vergeef me.) Dank je wel dat je dit opruimt. Dank je wel dat je dit programma van kwetsbaarheid en lichamelijke problemen uit mijn wereld en mijn bewustzijn verwijdert. Ik hou van je. Opmerking: Hoewel ik toch wel mijn bedenkingen heb om te zeggen "vergeef me". Dat zou inhouden dat God iets tegen ons heeft, en het enige wat God voor ons voelt is Liefde en totale goedkeuring en acceptatie. Bovendien is het geloof in schuld en schuldgevoel de grote boosdoener in ons leven waar we zo snel mogelijk vanaf moeten komen, als we willen ophouden met dingen aan te trekken die ons pijn doen. Want schuld trekt straf aan! Door te zeggen "vergeef me" versterk je in jezelf het idee van schuld. We doen ook de “waarom” oefening. Een paar goede vragen zijn: - Waarom waardeer ik mijn lichaam steeds meer. - Waarom is het zo gemakkelijk voor me om gezond te leven? Hier eindigt deze teleconferentie. Er zijn talloze verslagen van mensen die baat hadden bij EVT om af te slanken. Hier volgt een verslag van Annette Vaillancourt over gewichtsbeheersing met behulp van EVT. Sinds ik een tiener was worstelde ik met mijn gewicht. Het ergste was toen ik 117 kilo woog. Ik heb altijd gehoord dat het veel moeilijker wordt om af te slanken naarmate je ouder wordt. Ik werk als therapeute, dus heb ik een zittend beroep. Ik was niet erg aktief. Toen ik 50-plus was, begon mijn lichaam in de ochtend overal pijn te doen. Maar lichaamsbeweging trok me niet echt aan. Mijn motivatie om af te slanken kwam uit een onverwachte bron. Ik kreeg de diagnose van een candidas infectie (gist) die veroorzaakt was doordat ik twee ronden prednison had genomen om af te komen van een hardnekkig geval van giftige klimop. Twee maanden na die behandeling, had ik een rode, jeukende huiduitslag van mijn schaambeen tot mijn oorlellen. Ik kon niet slapen en geen strakke kleding dragen. Ik was bang dat mijn huid littekens zou krijgen van de puisten van de huiduitslag. Het was ellendig, maar wel heel motiverend. Mijn artsen wisten niet hoe ze dit moesten behandelen, behalve dan dat ze me zalfjes gaven die niets holpen. Ik las op het internet dat je candidas alleen kon genezen door het te “verhongeren” door alle voedsel te vermijden dat het gist voedde. Dat omvatte suiker, gist, paddestoelen, fruit met veel suiker en sappen, aardappels en alle gefermenteerde producten zoals kaas, azijn, alcohol. Aangezien ik een totaal verslaafd was aan suiker en chocola, dacht ik dat dit heel moeilijk zou zijn. Dus begon ik met EVT om mijn trek in suiker, pasta, brood en andere koolhydraten te overwinnen. De trek verdween meteen. In plaats van trek in chocola, heb ik nu trek in broccoli! Binnen een maand was de jeukende huiduitslag helemaal verdwenen. En ik begon af te slanken zonder iets anders te doen. In het eerste jaar verdween 17 kilo en ik bleef een tijdje op dit plateau. Toen ging er weer 8 af en daar bleef het weer een tijdje bij. Toen ging er nog eens 10 kilo af en nu ben ik op een normaal gewicht voor mijn lengte en leeftijd. Ik draag nu in feite maat 38/40 en ik ben niet zo slank geweest sinds de onderbouw van de middelbare school. En dat op 56 jarige leeftijd! Het is dus helemaal niet moeilijker om af te slanken wanneer je ouder wordt. O, en 2 jaar geleden ben ik begonnen aan Shotokan karate, omdat ik zoveel extra energie kreeg. Mijn doel is de zwarte band voor mijn 60e! Dank je wel EVT! |